λιβανωτός

ο, και λιβανωτό, το (AM λιβανωτός, ὁ, Α και λιβανωτός, ἡ)

η ρητινώδης αρωματική ουσία που εκκρίνεται από το δένδρο λίβανος, το λιβάνι («οὐδ' ἂν θύσαιμ'...οὐδ' ἐπιθείην λιβανωτόν», Αριστοφ.)

νεοελλ.

φρ. «καὶω λιβανωτό σε κάποιον» — κολακεύω κάποιον, λιβανίζω

μσν.

φρ. «μάννα λιβανωτοῡ» — λιβάνι τριμμένο σε σκόνη, λιβανομάννα*

αρχ.

1. το δένδρο λίβανος, που παράγει το λιβάνι

2. τόπος όπου πωλούνταν το λιβάνι

3. θυμιατήρι, λιβανιστήρι («ἄγγελος ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῡ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῡν», ΚΔ)

4. φρ. α) «χόνδροι λιβανωτοῡ» — μικρά κομμάτια λιβανιού

β) «λιβανωτὸς ἄρρην» — το καλύτερο είδος λιβανιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λίβανος. Κατ' άλλους, η λ. έχει φοινικ. προέλευση (β. λ. λίβανος)].